هنگامی که زمین به دور محورش میچرخد، به نظر میرسد که آسمان به دور ما میچرخد. این حرکت، حرکت روزانه(دورانی) نام دارد، که کمانهای متحدالمرکز زیبایی را که توسط ستاره ها در مدت زمان نوردهی رسم شده اند به وجود می آورد.

سحابی ها و خوشه های روشن آسمان شب سیاره زمین اغلب با نام گلها یا حشرات نام گذاری میشوند، وNGC6302 هم استثنا نیست. با دمای سطحی تخمین زده شده حدود 250000 درجه سانتیگراد، ستاره مرکزی این سحابی سیاره نمای بخصوص، بطور استثنایی داغ است، که به روشنایی در نور فرابنفش میدرخشد اما از دید مستقیم به خاطر چگالی زیاد هلال غبار، پنهان شده است. در بالا یک تصویر چشمگیر پرجزئیات نزدیک از سحابی ستاره ای در حال مرگ، توسط تلسکوپ فضایی هابل تازه تعمیر شده، قرار دارد. هلال غبار احاطه کننده ستاره مرکزی در گوشه بالای راست این تصویر که نسبت به خط دید ما تقریبا از پهلو دیده میشود، برش سرتاسری یک گودال روشن از گاز یونیزه میباشد. مولکول هیدروژن به تازگی در این پوشش کیهانی گرد و خاکی ستاره داغ کشف شده است. NGC6302 در فاصله حدود 4000 سال نوری ما در صورت فلکی عقرب قرار دارد.

تنها کهکشانی که کامل از کنار دیده می شود!

در اول دسامبر(یازدهم آذر)، سیاره های درخشان زهره و مشتری به دور هلال جوان ماه، در منظره ی آسمانی و امیدبخش لحظات اولیه غروب آسمان در سراسر دنیا جمع شدند. اما در بعضی محلها ماه واقعا از جلوی زهره گذشت، گروه مستحکم با اختفای قمری جدا شد. این منظره ی گرگ و میش گرفته شده از ویلدون اتریش، ستاره ی غروب نقره فام را حدود پنج دقیقه قبل از لغزیدنش به پشت نواحی تاریک ماه و از دید ناپدید شدنش برای بیش از یک ساعت را نشان میدهد. عکس ترکیبی از نوردهی بلند و کوتاه هست که جزئیات سطح ماه روشن شده با نور کم زمین تاب و  همچنین نور درخشان خورشید را نشان میدهد.

با انتخاب محلی درست در هنگام غروب خورشید، ماه بدر از پشت کوه همیلتون در سن خوزه کالیفرنیا سر بر می­آورد. در این نمای جذاب تلسکوپی، رصدخانه ی تاریخی لیک بر فراز قله 4200 پایی این کوه قرار دارد و به همراه ماه از نور خورشید استفاده می­کند. البته، امشب هم می­توان ماه کام با شکوه را دید. در حقیقت، ماه در ساعت 1637(زمان جهانی)، تنها با فاصله چند ساعت از نقطه حضیض، کامل می­شود. این موضوع سبب می­شود ماه کامل دسامبر بزرگترین ماه بدر سال 2008 باشد.

ماژلان، دریانورد پرتغالی قرن شانزدهم، در اولین سفر دریایی به دور زمین، فرصت یافت تا به همراه خدمه اش آسمان جنوبی را بررسی کند. در نتیجه، دو جرم ابر شکل، که برای رصدگران نیمکره جنوبی به راحتی با چشم غیرمسلح مشخص هستند و به عنوان قمرهای راه شیری شناخته می­شوند، نام ماژلان را گرفته اند. در این تصویر موزاییکی، ابر بزرگ ماژلانی، در فاصله 160000 سال نوری در صورت فلکی ماهی زرین دیده می­شود. این کهکشان، با قطر 30000 سال نوری، بزرگترین قمر کهکشانیراه شیری و همینطور خانه نزدیکترین ابر نواختر در دوران جدید، SN 1987a ، است. منطقه قرمز رنگ در نزدیکی پایین تصویر سحابی رتیل، یکی از زایشگاه های ستاره ای ابر بزرگ ماژلانی است.

در اوایل دهه 1980، ستاره بتا-نقاش در فاصله 50 سال نوری از زمین تبدیل به یکی از مهم ترین ستارگان آسمان شد. رصدهای تلسکوپ­های زمینی و فضایی نشان از وجود صفحه ی غبار بیرونی و مناطق خالی در نزدیکی ستاره داشتند. این شواهد حکایت از تشکیل سیاراتی در اطراف این ستاره داشتند. اکنون، مشاهدات رصدخانه جنوبی اروپا در نور فرسرخ، نشان از وجود منبعی در این منطقه خالی دارد که به نظر می­رسد سیاره ی عظیمی باشد که به دور این ستاره می­گردد. این منبع جدید، کهBeta Pictoris b نام گرفته، بیش از 1000 بار کم نورتر از ستاره اصلی است که به دقت از تصویر حذف شده است. به نظر می­رسد این سیاره در مداری هم اندازه مدار زحل به دور ستاره خود می­گردد. هرچند که تایید سیاره ای بودن این منبع به رصدهای آتی بستگی دارد، اما در صورت تایید، این نمونه نزدیک ترین سیاره به ستاره مادرش خواهد بود که به صورت مستقیم ثبت شده است.. تا کنون!

دوستان این کهکشان واقعا از back تلسکوپ همینقدر زیبا و ترسناکه

وبه اون کهکشان چشم میگویند

زورق ارغوانی- تصویری از سحابی زورق که به رنگ ارغوانی برفراز آتشفشان "سیلیکو" در شیلی می درخشند. این سحابی در فاصله حدود 7 هزار و 500 سال نوری از زمین در صورت فلکی زورق قرار دارد. این سحابی به دلیل واکنش میان گاز هیدروژن داغ با پرتوهای ماوراء بنفشی که از ستاره جوان و عظیم داخل آن خارج می شود به رنگ ارغوانی دیده می شود.

ابرهای سرد زورق-  ابرهای گرد و غبار و سرد در سحابی زورق. این عکس را تلسکوپ APEX رصدخانه آژانس فضایی اروپا واقع در بیان شیلی گرفته است. جرم ابرهای گاز و گرد و غبار این سحابی در حدود جرم 140 هزار خورشید است.

هرکول!- رصدخانه کاست ایتالیا 13 نوامبر این تصویر را از ستاره دنباله دار "گاراد" (aka C/2009 P1) گرفته است. این ستاره دنباله دار در این عکس درحال پرتاب شهابهایی از میان منطقه ای از صورت فلکی هرکول است. دنباله دار "گاراد" را می توان از ماه ژانویه با دوربینهای دو چشمی از نیمکره شمالی مشاهده کرد.

ردپای پلاسمایی- این مسیر مربوط به فضاپیمای باری Progress 42P است که فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی در 29 اکتبر از آن عکسبرداری کردند. این عکس زمانی گرفته شد که ایستگاه فضایی بین المللی بر فراز اقیانوس آرام جنوبی قرار داشت.

سحابی ساعت شنی- تلسکوپ بزرگ CANARIAS واقع در جزایر قناری در اسپانیا در 7 نوامبر سحابی ساعت شنیSharpless 2-106 را گرفته است. این سحابی در فاصله حدود 2 هزار سال نوری واقع شده اس ای از قمر زحل- کاوشگر کاسینی ناسا اول اکتبر توانست پرتره ای از قمر انسلادو تهیه کند که در آن، حلقه های سیاره و قمر اپیمدئوس نیز دیده می شود.

رهای کالیفرنیایی

در زیر ابرها نورهای شهرهای کالیفرنیای جنوبی می درخشند. این عکس را یکی از فضانوردان ساکن ایستگاه فضایی بین المللی گرفته است.

تولد یک ستاره

ستاره هایی که به تازگی شکل گرفته اند در میان بعضی از توده های گازهای مولکولی متراکم می درخشند. در صورت فلکی جبار و در منطقه ای هستیم که در آن خورشیدهای مختلفی درحال تولد هستند. این عکس را تلسکوپ مایال با طول آینه چهار متر واقع در رصدخانه ملی کیت پیک در آریزونا گرفته است. این توده گاز با عنوان "جبار- آ" نیز شناخته می شود.

کوههای مریخی

این تصویر را کاوشگر Mars Reconnaissance ناسا از عمق حفره ای گرفته است که اطراف آن را رشته ای از صخره های به رنگ روشن احاطه کرده است. در این عکس می توان شن و ماسه تاریکی را دید که در مناطق پایین تر جمع شده است.

هاله خورشیدی

به خاطر یک درخت، یک عکاس خوش ذوق توانسته است از نور خورشید به گونه عکسبرداری کند که شبیه به یک هاله به نظر برسد. این هاله خورشیدی در آسمان "گانگتوک" در هند گرفته شده است.

این حلقه های پیرامون خورشید چیزی جز یک اثر نوری نیستند و زمانی به وجود می آیند که نور خورشید از میان بلورهای یخ در ابرهای بالاتر عبور کند.

یک جفت مزاحم

برای اولین بار ستاره شناسان یک کهکشان مارپیچ را کشف کردند که شبیه به راه شیری است. این کهکشان کهNGC 3993 نام دارد در فاصله حدود 160 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است که در مرکز آن دو جفت سیاه چاله غول پیکر قرار گرفته اند.

این عکس که در طیف پرتوهای ایکس گرفته شده است دو سیاه چاله را نشان می دهد که در فاصله حدود 490 سال نوری از یکدیگر می چرخند.

به احتمال زیاد این دو سیاه چاله نتیجه همجوشی دو کهکشان با جرمهای متفاوت هستند که در بیش از یک میلیارد سال قبل به هم برخورد کرده اند.

حفره تیتانی

این تصویر، حفره ای را به قطر 40 کیلومتر بر روی تیتان نشان می دهد. تیتان بزرگترین قمر زحل است و این حفره، هشتیمن گودالی است که در سطح این قمر کشف شده است.

طلوع جنوبی

خورشید به آهستگی از میان لایه های اتمسفر زمین بالا می آید. این عکس را "ران گاران فضانورد ساکن ایستگاه فضایی بین المللی درحالی که این لابراتوار مدارگرد درحال عبور از آسمان ریو دو ژانریو و بوینس آیرس بود گرفته است.

ایستگاه فضایی بین المللی هر 90 دقیقه یکبار یک دور در اطراف زمین می چرخد و بنابراین فضانوردان ساکن این ایستگاه می تواند در هر 24 ساعت از تماشای 16 طلوع خورشید لذت ببرند.

اینم چند تا عکس زیبا بدون شرح

تصویری از یک سیاه چاله‌: این تصویر سیاه چاله Cygnus X-1 را نشان می‌دهد که در حال بلعیدن ماده‌ی یک ستاره در نزدیکی خود است.  این مواد تشکیل یک دیسک با سرعت چرخش ۸۰۰ بار در ثانیه در اطراف سیاه چاله را می‌دهند و اشعه‌ی ایکس قدرتمندی از خود ساطع می‌کنند؛ چیزی که اولین بار حدود پنجاه سال پیش کشف شد.  این سیاه چاله‌ی عظیم بیش از ۱۵ برابر خورشید جرم و حدود ۶۰۷۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

طوفان زحل‌: نوار‌ها و ابرهای رنگی منظم زحل توسط یک طوفان شدید – گسترده‌تر از زمین -  قطع شده است. این تصویر با استفاده از سه طول موج نزدیک به مادون قرمز توسط مدارگرد کاسینی در ماه دسامبر گرفته‌ شده است‌. رنگ‌های قرمز و نارنجی نشان دهنده‌ی ابرهای موجود در اعماق اتمسفر، رنگ‌های زرد و سبز نشان دهنده‌ی ابرهای بالاتر و رنگ‌های سفید و آبی نمایان‌گر مرتفع‌ترین ابرهای اتمسفر زحل هستند.

ابرهای سرد صورت فلکی کارینا (Carina) : این تصویر نشان دهنده‌ی ابر و گاز‌های سرد صورت فلکی کارینا و محل تولد ستاره‌های این صورت فلکی است. گاز و گرد و غبار موجود در این سحابی جرمی برابر ۱۴۰,۰۰۰ خورشید دارند. این عکس تلفیقی از تصاویر دریافتی تلسکوپ فضایی اروپا (APEX) درطول موج‌های کوتاه  که معمولا نامرئی هستند (قسمت‌های نارنجی رنگ ) و تلسکوپ کورتیس اشمیت رصدخانه شیلی در طول موج مرئی است.

ستاره‌ی دنباله‌دار Garradd : این تصویر ستاره دنباله دار Garradd (  یا C/2009 P1) نشان می‌دهد که از ناحیه‌ای در صورت فلکی هرکول(Hercules)  آمده است. طبق Sky & Telescope این دنباله دار با دوربین دو چشمی از نیم کره‌ی شمالی در ماه ژانویه قابل مشاهده است‌. مواد تشکیل دهنده‌ی دنباله‌دارها مخلوطی از سنگ‌، یخ و غبار است و هنگامی که در مدار بیضوی خود به دور یک ستاره مانند خورشید حرکت می‌کنند ، دنباله‌ای از جنس غبار و گاز به سمت ستاره ظاهر می‌شود‌. خورشید این دنباله را روشن کرده و باعث می‌شود در آسمان شب قابل مشاهده باشد. این تصویر توسط رصدخانه‌ی ایتالیا در تاریخ ۱۳ نوامبر گرفته شده است.

نقشه‌ی توپوگرافی از ماه‌: این تصویر‌، اولین نسخه‌ از نقشه توپوگرافی ماه را نشان می‌دهد که توسط دوربین مدارگرد رنسانس (LROC) گرفته شده است. این نقشه‌ی جالب‌، نواحی مرتفع سطح ماه را به وسیله‌ی رنگ‌ها مشخص کرده است. رنگ‌های قرمز و نارنجی و سفید نمایان‌گر بلندترین قسمت‌ها و رنگ‌های بنفش و سبز کم ارتفاع‌ترین نواحی را نشان می‌دهند. طبق اظهارات سایت LROC ، تصاویری از این دست که ابزاری قدرتمند برای تفسیر فرآیندهای زمین شناسی تشکیل دهنده‌ی ماه هستند، به دانشمندان کمک می‌کند تا بتوانند سطح ماه را از منظری کاملا متفاوت ببینند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: